شناخت و سمپاشی مگس سگی

مگس سگی یکی از انواع گونه های مگس های بزرگ از خانواده و زیر خانواده Tabanidae می باشد.

بال های مگس سگی به رنگ قهوه ای با لکه های بی رنگ می باشد. قفسه سینه به رنگ خاکستری با نوارهای طولی سیاه رنگ است. ناحیه شکم دارای لکه های بی رنگ در یک پس زمینه سیاه به نظر می رسد.  آنتن ها از سه قسمت تشکیل شده است که به رنگ تیره درخشان است و یک شکاف در زیر قسمت ابتدایی آنتن وجود دارد که وجود این شکاف در آنتن ها، این گونه را از سایر گونه های مگس متمایز می کند.  در قسمت 2/3 طول آنتن ها موهایی بسیار کم پشت مشاهده می شود که به رنگ تیره می باشد. بخش دیگر آنتن در حدود 2 تا 2/5 میلی متر عرض آن می باشد و به رنگ زرد مایل به قرمز می باشد. آنتن ها در مگس ها کمک می کند تا بتوانیم گونه های مختلف مگس ها را شناسایی نماییم.

از خصوصیات ظاهری مگس سگی وجود چشم مرکب می باشد. در مگس های سگی ماده، چشم ها به طور واضحی قابل مشاهده است، اطراف چشم ها با مو پوشیده شده و چشم ها به رنگ روشن می باشد و از طرفی شامل خطوطی موازی بوده که این نوارها در تمام قسمت های چشم گسترش یافته است ولی در مگس نر این نوارها در قسمت پایین تری از چشم آن ها گسترش یافته است.

 زیستگاه مگس های سگی 

 این گونه از مگس ها تقریباً در تمام نقاط جهان مشاهده شده اند، از نواحی ساحلی تا مناطق باتلاقی و کوهستانی ، تقریباً در تمام نواحی زندگی می کنند.

 زیست شناسی مگس های سگی 

معمولاً مگس سگی ماده را می توان روی سطح زمین یافت ولی این اتفاق برای مگس نر بالغ کمتر اتفاق می افتد. جابجایی و تغییر محل سکونت مگس و استقرار در محل جدید برای مگس ماده نسبت به مگس نر بیشتر رخ می دهد. این آفات به شکل انفرادی یا در گروه هایی کمتر از 10 نفر زندگی می کنند. بهترین محل سکونت برای مگس نر در مناطقی مانند چمنزارها و مناطق نسبتاً باز می باشد. مگس های نر بر روی چمن ها ، پوشش گیاهان و برگ گیاهان نرم مستقر شده و پرواز نسبتاً منظمی داشته و روی سطح گیاهان و چمن ها به جستجوی ماده ها می پردازند و گاهی نر ها و ماده ها رقص های گروهی در هنگام پرواز از خود به نمایش می گذارند. مگس های سگی عموماً روی بدن گاو ها و اسب ها زندگی می کنند. محققان تا کنون در فصل چَرا بر روی بدن دام ها و اسب ها 20 گونه از این مگس ها را شناسایی کرده اند. دو گونه Haematopota Pluvialis  و Haematopota italic بیشترین جمعیت را نسبت به سایر گونه ها داشته اند. شرایط آب و هوای منطقه هم بسیار مؤثر است.

تصویر بالا نشان می دهد که مگس های سگی چطور از خون گرم تغذیه می کنند. نیش این مگس ها بسیار دردناک است. این مگس ها اغلب قسمت های بالا تنه ، مچ دست، بازوها و قسمت شکم و ساق و ران پا را جهت تغذیه ترجیح می دهند.

 

 برای مبارزه با مگس چه مورادی را نگین دشت به شما پیشنهاد می دهد؟

مؤثرترین روش کنترل و سمپاشی مگس ها، ابتدا شناسایی گونه مگس مورد نظر می باشد که باید حتما توسط یک کارشناس دفع آفات صورت گیرد. کارشناسان شرکت نگین دشت تخصص کافی در این امر داشته و با توجه به وضعیت منزل و میزان آلودگی گونه مورد نظر به شما روشی مناسب جهت ریشه کنی و سمپاشی مگس ها ارائه می دهند.

دور نگه داشتن این مگس ها از محیط زندگی شما، یک فرآیند دائم جهت ریشه کنی می باشد نه یک درمان دوره ای.

متخصصان شرکت نگین دشت در سه مرحله شامل: ارزیابی ، اجرا و نظارت بر عملیات ، شما را در نابودی این مگس ها یاری می کنند.

 لازم به ذکر است تا کنون گزارش هایی مبنی بر مشاهده این مگس ها بر روی بدن انسان ارائه شده است و از طرفی محققان پی به این نکته برده اند که این مگس ها زمانی که نور خورشید نیست و هوا تاریک است خارج شده و از خون تغذیه می نمایند. فعالیت مگس های سگی کاملاً وابسته به رطوبت و درجه حرارات می باشد.

تغذیه مگس های سگی 

مگس سگی نر تقریباً بی ضرر هستند و از شهد گیاهان تغذیه می نمایند در حالی که مگس ماده ها از خون پستانداران و انسان تغذیه می کنند. در این راستا، تحقیقات به عمل آمده از جمعیت مگس های سگی مورد آزمایش قرار گرفته نشان داد که حدود 3/4 % از مگس های سگی مورد آزمایش قرار گرفته در دستگاه گوارش آن ها خون تازه مشاهده گردید و 59% وجود فروکتوز در دستگاه هاضمه آن ها مشاهده شد که این نشانه تغذیه مگس های سگی از شهد گل و گیاهان بوده است.

محل رشد مگس های سگی 

مگس های ماده گاهاً تخم خود را بر روی قسمت بالایی چمن ها و گیاهان قرار می دهند از طرف مطالعات نشان داده که ماده ها تخم خود را بر روی سطح خاک مرطوب قرار می دهند. لاروها نیز در جمعیت های بزرگ در خاک مرطوب پرورش می یابند و ترجیحاً خاک مزارعی که شخم نخورده و حاوی کود نباشد را برای رشد و زندگی ترجیح می دهند .اصولاً هیچ لاروی در جریان آب، زمین های مرطوب حاوی برگ ،لاشه و ریشه گیاهان نمی توان یافت. 

مگس سگی چه بیماری‌هایی را منتقل می‌کند؟

مگس سگی (یا مگس پاییزه، با نام علمی Stomoxys calcitrans) بیماری‌هایی را که از طریق خون منتقل می‌شوند، انتقال می‌دهد. برخی از بیماری‌های رایج که این مگس می‌تواند انتقال دهد عبارتند از:

1. آنسفالیت اسبی شرقی: یک بیماری ویروسی است که از طریق گزش مگس‌ها و پشه‌ها به اسب‌ها و گاهاً انسان‌ها منتقل می‌شود.

2. تب زرد: این ویروس می‌تواند از طریق گزش مگس سگی در حیوانات و انسان‌ها گسترش یابد.

3. آنتراکس: مگس سگی می‌تواند این باکتری خطرناک را به حیوانات و انسان‌ها انتقال دهد.

4. نماتودها و انگل‌های خونی: برخی از انگل‌های داخلی حیوانات از طریق این مگس منتقل می‌شوند.

مگس سگی از کجا می‌آید؟

مگس سگی (مگس پاییزه) در مناطق گرم و مرطوب و اطراف حیوانات اهلی مانند گاوها، اسب‌ها و سگ‌ها دیده می‌شود. این مگس‌ها معمولاً در نزدیکی مزارع، اصطبل‌ها، و مکان‌هایی که حیوانات زندگی می‌کنند، تخم‌گذاری می‌کنند. تخم‌های آن‌ها در مواد آلی در حال تجزیه مانند کود حیوانی، زباله‌های گیاهی و علوفه‌های پوسیده گذاشته می‌شود.

مگس سگی به مناطق روستایی و شهری که شرایط رشد مانند مواد آلی مرطوب وجود داشته باشد، جذب می‌شود و در این مکان‌ها تکثیر می‌کند. بنابراین، جلوگیری از ایجاد مواد آلی مرطوب و تمیز نگه داشتن محیط اطراف حیوانات می‌تواند مانع از حضور این مگس‌ها شود.